the end.
YES, eindelijk mocht ik weer. Mijn zwangerschapsverlof zat er bijna op en ik stond te popelen om weer wat mooie verhalen te gaan maken. Ik had al langer het idee om eens iets op te zetten voor mama’s met hun kindjes. Een paar exclusieve plekjes, op vrijdagochtend, in een fijne omgeving… En zo ontstonden de Flowerfield mini’s. Ik wil graag één verhaal uitlichten om een beeld te geven van hoe zo’n verhaal ontstaat.
Esther was één van de eerste die zich heel enthousiast aanmeldde voor de mini sessies. Samen met haar dochtertje Lizzy gaf ze zich op en had ze een plekje geboekt. Toen ze aankwam, vertelde ze me al dat Lizzy er niet zoveel zin in had die ochtend. Ze twijfelde zelfs om de shoot af te zeggen, want dit zou hem vast niet gaan worden. Een peuter die haar dag niet lijkt te hebben… We kennen het vast allemaal! Ik in ieder geval wel haha. Ik stelde Esther gerust door te zeggen dat het wel goed zou komen. Dat ze dat gevoel het beste kon los laten door lekker te focussen op de bloemetjes, op de mooie omgeving en op haar lieve dochtertje. Door een kind geforceerd te pushen om het leuk te hebben of te moeten lachen naar de camera, bereik je juist het tegenovergestelde. Ik laat kinderen van die leeftijd lekker zichzelf zijn, ga mee met de flow en laat ze vooral ontdekken. In dit geval de natuur, een mooi boeketje dat we maakten voor papa, lieveheersbeestjes die we vinden of de kriebelende grassprietjes. En zo ontstaat er een verhaal. Een uniek verhaal, want elk kind is anders, elk kind reageert anders en elke band tussen mama en kind is anders. Maar juist dat vind ik fantastisch. Een kind hoeft geen half uur lang te lachen (vind ik!), want een verbaasde, ondeugende of nieuwsgierige blik hoort ook bij het karakter. Dus wanneer je de verwachtingen van de shoot compleet los kunt laten, focust op het moment en geniet van de tijd samen komt het absoluut goed.
Na het zien van de beelden, stuurde Esther me deze reactie: “Ah wauuuuuw. Hoe doé je dit echt? Ik moet eerlijk zeggen dat ik vooraf dacht het is wel veel geld, maar dit is zo waardevol. Ik ben altijd weer verbaasd wat jij ervan kunt maken, alleen jij kunt dat! Vind ze echt zó mooi!”
Kijk je mee?
